Proces van Neurenberg

06 feb Proces van Neurenberg

Het Proces van Neurenberg was een berucht proces dat na de Tweede Wereldoorlog werd gehouden om 24 kopstukken van het naziregime te berechten. Er was voor Neurenberg gekozen omdat het gerechtsgebouw onbeschadigd was en er een gevangenis direct achter ligt. Het proces werd geleid door de Verenigde Staten, de Sovjet-Unie, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk en duurde van 20 november 1945 tot 1 oktober 1946. Tijdens een conferentie in Londen, kort na de ineenstorting van Hitlers Derde Rijk, wordt door vertegenwoordigers van de geallieerde landen besproken welke aanklachten ertegen welke verantwoordelijken geformuleerd zullen worden. In totaal werden in Neurenberg 206 personen aangeklaagd. Hiervan werden 38 vrijgesproken, 102 tot gevangenisstraffen variërend van 18 maanden tot 20 jaren en 23 personen tot een levenslange gevangenisstraf veroordeeld. De doodstraf werd over 36 personen uitgesproken en uiteindelijk bij 24 personen volstrekt.

Neurenberg Tribunaal

Om berechting van de daders mogelijk te maken, hebben de geallieerden in de maanden na de oorlog een internationaal militaire rechtbank opgericht, bekend geworden als het Neurenberg-tribunaal. “De stad Neurenberg was een complete chaos, alles was kapot.” Het proces van Neurenberg is uniek; de geallieerden spreken recht over de verliezer van de Tweede Wereldoorlog. De Neurenbergprocessen worden na de Tweede Wereldoorlog gehouden van 20 november tot 1 oktober 1946.

Aangeklaagden

Bekende nazi’s als Joachim von Ribbentrop, Hermann Göring, Albert Speer en Ernst Kaltenbrunner worden uitvoerig aan de tand gevoeld. Ook de NSDAP, de SS, de SA, de Duitse legerleiding, SD, Gestapo en andere naziorganisaties stonden terecht. Alle beklaagden die in de dagvaarding worden genoemd, zijn voor het Tribunaal verschenen. Uitzonderingen waren Robert Ley (pleegde op 25 oktober 1945 zelfmoord), Gustav Krupp von Bohlen und Halbach (vanwege zijn slechte gezondheid) en Martin Bormann die zich niet in handen van de geallieerden bevond. Jaren later bleek dat hij op dat tijdstip al niet meer in leven was. Allen zijn door het Tribunaal bij verstek berecht en veroordeeld.

Proces van Neurenberg

De aanklagers zijn op 6 maart 1946 klaar na het horen van drieëndertig getuigen en honderden bewijsstukken te hebben aangevoerd. Er is niemand die nog kan ontkennen dat er misdaden tegen de menselijkheid zijn begaan. Nu is de verdediging aan de beurt en vanaf 8 maart 1946 mogen de aangeklaagden zelf een verklaring afleggen. Göring geeft op alle vragen eerlijke antwoorden maar wijst ook voortdurend op de misstanden die door Groot-Brittannië en de Verenigde Staten zouden hebben plaatsgevonden. Over het proces zelf zegt hij dat het een “uiting van macht van de overwinnaars” is. Er worden door hem geen excuses aangeboden.  Voor wat betreft de andere verdachten bestaat het verdedigingsmateriaal vooral uit excuses en onwetendheid over het bestaan van concentratiekampen.

Vonnis

De uitspraak volgt op dinsdag 1 oktober 1946, op de 315e dag. Hermann Wilhelm Göring wordt net als elf anderen veroordeeld tot dood door ophanging. Anderen worden verdeeld tot (levens)lange gevangenisstraffen. Zowel Hermann Göring als Martin Bormann ontkomen aan de ophanging door zelfmoord te plegen. Göring doet een gesmokkelde cyanidepil in zijn mond en sterft enkele ogenblikken later. Ook andere nazileiders ontlopen hun straf door zichzelf van het leven te beroven. Adolf Hitler pleegt zelfmoord op 30 april 1945 in een bunker bij Berlijn, en zijn ook Heinrich Himmler, Joseph Goebbels en Adolf Eichmann al gestorven wanneer de berechtingsprocessen beginnen.

Op 16 oktober 1946 worden de doodsvonnissen middels ophanging voltrokken. Kort na hun executie worden de lichamen naar een concentratiekamp vervoerd. In een nog in bedrijf zijnde oven worden de stoffelijke resten verband en de as uitgestrooid over de rivier de Isar.